Gümüşhane, Doğu Karadeniz Bölgesi’nin iç kesiminde, il merkezi denize 100 km mesafede yer alır. Doğusunda Bayburt, batısında Giresun, kuzeyinde Trabzon, güneyinde Erzincan illeri ile çevrilidir. İl merkezi denizden 1.153 m yükseklikte olup, Harşit Çayı’nın iki yakasında vadi boyunca uzanan bir yerleşimdir. Abdal Musa Tepesi en yüksek zirvesi olup, 3.331 m rakımdadır. İlin, merkez ilçeyle birlikte altı ilçesi vardır.
-Türkiye’nin İlleri Hakkında Genel Bilgiler Tam Liste-
İklim
Gümüşhane, her yönüyle olduğu gibi iklim özellikleri bakımından da Doğu Anadolu ile Karadeniz Bölgesi arasında bir geçiş teşkil etmektedir. Yüksek Zigana dağlarıyla Karadeniz’in bunaltıcı nemli havasına set çeken, Kop engeliyle de Doğu Anadolu’nun şiddetli soğuklarının gelmesini engelleyen Gümüşhane dünya üzerinde ender yörelere sahip olan hoş bir iklime sahiptir. İlimiz, Doğu Karadeniz Bölgesi’nin iç kısmında 39 – 41 derece doğu boylamları, 40-41° kuzey enlemleri arasında karasal bir iklime sahiptir.
Bitki Örtüsü
Gümüşhâne topraklarının % 40’ı çayır ve mer’alarla, % 26’sı ekili dikili yerler ve % 22’si orman ve fundalıklarla kaplıdır. İlin kuzey kesimi bitki örtüsü yönünden oldukça zengindir. Harşit Vâdisinde 1500 m yüksekliklere kadar yapraklı ağaçlardan meydana gelen ormanlarla kaplıdır. Gümüşhane’nin 2.100 m rakımına kadar olan kısımlarında; çam,köknar,ladin,mazı,meşe,titrek kavak ve özbek kavağı,büyük yapraklı ıhlamur,dağ akça ağacı,aksöğüt,adi ceviz, sakallı kızılağaç, kiraz,yaban elması,mahlep,sarıçam,katran ardıcı,bodur ardıç, boyacı sumağı,erik ılgın,yabani fındık,kuşburnu,alıç ve bir çok odynsu bitki bulunmaktadır.Merkezde; Peygamber çiçeği,ablan otu,başlık otu, saman çiçeği,bodur mazı bir çok otsu ve endemik bitki bulunmaktadır.
Flora
Gümüşhane ili nemli ve ılık Doğu Karadeniz ile yüksek ve kurak Doğu Anadolu iklim kuşağında bulunduğundan farklı bitki topluluklarının gelişmesine ortam hazırlamıştır. İl sınırları içerisinde bulunan ormanlar ve ağaç türleri yayılış bakımından farklılık arz etmektedir. Harşit havzasında birçok bitki türü yaygın olarak bulunmaktadır. En belirgin türler sahile yakın nemi bulunan bölgelerde orman gülü, defne, ayı üzümü, şimşir ve böğürtlendir. Kürtün ilçesinde hâkim ağaç türü ladin ve kayın olmakla birlikte sarıçam, göknar, meşe, kestane, kızılağaç, gürgen ve titrek kavağa da rastlanmaktadır. Torul ilçesinde hâkim ağaç türü sarıçam olmakla birlikte yukarıda sayılan ağaç türlerine de rastlanmaktadır. Şiran, Kelkit ve Köse ilçelerinde bitki çeşitliliği azalmakla birlikte yine de geniş sarıçam ve meşe türleri mevcut ormanlık alanlarda hâkim ağaç türlerini oluşturmaktadır.
Orman ve Su İşleri Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü tarafından “Ulusal Biyolojik Çeşitlilik Envanter ve İzleme Projesi” ile ülke genelinde biyolojik çeşitlilik çalışmaları başlamıştır. Bu proje ile “Gümüşhane İlinin Karasal ve İç Su Ekosistemleri Biyolojik Çeşitlilik Envanter ve İzleme İşi” kapsamında gerekli bütün arazi ve literatür çalışmaları tamamlanmış, Gümüşhane İlinin bütün flora ve fauna zenginliği ortaya koyulmuştur. Bu proje kapsamında yapılan literatür ve arazi çalışmaları sonucunda Gümüşhane İlinde 2569 bitki taksonu tespit edilmiştir. Literatür taramasında 1.863 tür belirlenmiş olup bunlardan 1.627 tanesi arazi çalışmalarında da gözlemlenmiştir. Gümüşhane ilinde tespit edilen türlerden 706 tanesi, il için yeni kayıttır. Gümüşhane’de saptanan toplam endemik sayısı 326 olup, bu endemiklerin 187 tanesi LC kategorisinde yer almakta ve koruma gerektirmemektedir. Toplam 326 endemik taksondan 6 tanesi lokal endemiktir.
Endemik ve ender taksonlardan IUCN’e göre 4 tanesi Kritik Tehlikede (CR), 19 tanesi Tehlikede (EN), 27 tanesi Zarar Görebilir (VU), 19 tanesi Tehlike Altına Girebilir (NT), 5 tanesi Az Tehdit Altında (LR) kategorilerinde yer alırken 10 tanesinin durumu bugüne kadar açıklığa kavuşturulmamış olmasına (DD) karşılık bunlar üzerinde çalışmalar devam etmektedir. Endemizm oranı incelendiğinde, ilde flora açısından bu oranın % 12,7 olduğu tespit edilmiştir.
Fauna
“Gümüşhane İlinin Karasal ve İç Su Ekosistemleri Biyolojik Çeşitlilik Envanter ve İzleme İşi” kapsamında yapılan literatür ve arazi çalışmaları sonucunda Gümüşhane ilinde 155 kuş, 56 memeli, 17 sürüngen, 5 amfibi ve 9 iç su balığı tespit edilmiştir. Memeliler için yapılan çalışmalarda, son yıllarda kullanımı oldukça yaygınlaşan fotokapanlardan ve memelilerin alanda varlığına işaret eden dışkı ve ayak izinden tür teşhisi gibi yöntemlerden yararlanılmıştır.
Literatür çalışmasında 55 tür belirlenmiş, arazi çalışmaları sonucunda 49 memeli türü tespit edilmiş olup bunlardan Uzunkulaklı Kafkas Yarasası (Plecotus macrobullaris) türü, Gümüşhane ili için yeni kayıttır. Literatür çalışmaları ile Gümüşhane ilinde tespit edilen toplam memeli sayısı 56’dır. Belirlenen türlerden hiçbiri endemik değildir.
Ekonomik Yapı
İlin ancak dörtte biri ekilebilir arazi olmasına rağmen, Gümüşhane’nin ekonomisi tarıma dayanır. Gelişmişlik bakımından 76 il içinde 66’ncı sırada yer alır.
Tarım: Tarıma müsait ova ve vadileri azdır. Tarım daha çok Kelkit ve Şiran ilçelerinin geniş olmayan ovalarında en çok tahıl ekimi şeklinde yapılır. Ayrıca mercimek, fiğ, patates ve şekerpancarı ekilir. Meyvecilik gelişmektedir. İldeki meyve ağacının yarısı elmadır. Ayrıca armut, erik, dut, vişne ve kiraz ağaçları vardır. Sulanan arazi azdır. Gümüşhane’nin göbek, gelin kırmızı ve sandık cinsi elması ile hacıhamza, kabak, mahrani ve abbasi cins armutları meşhurdur.
Hayvancılık: Çayır ve mer’alar geniş bir yer kapladığından hayvancılık gelişmektedir. Koyun, kıl keçisi, sığır ve at beslenir.
Ormancılık: Yüzölçümünün % 22’si orman ve fundalıktır. Ormanların 185 bin hektarı fundalık, 43 bin hektarı normal ormanlıktır. Ormanların % 30’u normal koru, % 40’ı bozuk koru ve % 30’u bozuk baltalıktır. Orman içinde 81 ve kenarında 87 köyü vardır. Ormanlardan senede 25.000 m3 sanayi odunu, 1000 m3 tomruk ve 80.000 ster yakacak odun elde edilir. Ormanlar daha çok merkez ilçe ve Torul ilçesinde Köse, Zigana ve Gümüşhane Dağları üzerindedir.
Madenleri: İsmini “gümüş” madeninden alan Gümüşhane maden bakımından çok zengindir. Fakat bu zenginlik toprağın altında yatmaktadır. Gümüş, demir, bakır, manganez, kurşun, pirit, maden kömürü, linyit, çinko ve uranyum (Kelkit ilçesinde) yataklarından sadece çok az olarak maden kömürü ile linyit çıkarılmaktadır. Gümüşhane’de M.Ö. 4. asırdan beri bilhassa Osmanlı Devrinde Kanuni Sultan Süleyman Han ile Dördüncü Murad Han zamanında çok miktarda çıkarılan gümüş yatakları, 1914’ten sonra tamamen terk edilerek maden ocakları su ile dolmuştur. Osmanlı Devrinde Gümüşhane’nin Canca Mahallesindeki darphanede 12 çeşit gümüş ve altın para basılıyordu.
Gümüşhane’de gümüş madeni dışında krom, bakır ve linyit, Kelkit’te krom, bakır ve linyit, bakır, linyit, Torul’da demir, bakır, mermer ve Şiran’da linyit kömürü bulunmaktadır. Gümüş madenlerin işletildiği 1750 senesinde Gümüşhane şehir nüfusu 60 bini bulmuştu. Gümüş çıkarılması Sultan Dördüncü Murad Han zamanında zirveye ulaştı. Evliya Çelebi, 1647 senesinde Gümüşhane’yi gezdiğinde; “Burada olan gümüş madeni hiç bir diyarda yoktur. Halkı yalnız gümüş işler. 70 kadar ocak olup, fakirliğin bilinmediği bu yerde doğan her çocuğun gümüşten mama tabağı vardır…” demiştir. 1829 Türk-Rus savaşından sonra bu ocaklar kapanmaya başlamıştır.
Sanayi: Gümüşhane ili sanayi bakımından en az gelişen bir ildir. Sanayi iş yerlerinin sayısı 300’den azdır. Bunlar az işçi çalıştıran küçük iş yerleridir. Başlıca sanayi kuruluşları: Kibrit Fabrikası, Çimento Fabrikası, Gümüşkale Kireç Sanayii, Gümüşsu Konsantre Meyve Suyu, Kuşburnu Çayı Tesisleri; ayrıca un fabrikaları, mobilya atölyeleri ile bıçkı-hızar atölyeleridir.
Ulaşım: Hava ve demiryolu ulaşımı yoktur. Gümüşhane ve Torul (Andasa) E-390 karayolu (Trabzon-Erzurum-İran) güzergahı üzerindedir. Bu yoldan ayrılan tali yollarla merkez ilçe, Kelkit ve Şiran ilçelerine bağlıdır. Bayburt, Çaykara üzerinden Karadeniz kıyısına, Torul, Kürtün üzerinden Tirebolu ve Gürele’de Karadeniz kıyısına bağlayan yollar vardır. Zigana ve Kop geçitleri arasındaki yol Gümüşhane’den geçer. Gümüşhane ve çevresi ilk çağlardan beri İran üzerinden geçerek Asya’nın ticari mallarını Karadeniz’e ve dolayısıyla Avrupa ülkelerine deniz yoluyla bağlanan “ipek yolu”nun üzerinde bulunuyordu.
Gümüşhane İlçeleri
Torul : İl Merkezine Uzaklık: 20 km İl Merkezine Ulaşım: Karayolu İlçe Nüfus Bilgisi: 5.823 İlçe Yüzölçümü: 1049 Km² Bağlı Belde Belediye Sayısı: 2 Mahalle Sayısı:11 Bağlı Köy Sayısı: 36 Kaynak: Gümüşhane Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Gümüşhane Gezi Rehberi Ocak 2012
Kelkit : İl Merkezine Uzaklık: 71 km İl Merkezine Ulaşım: Karayolu İlçe Nüfus Bilgisi: 13.219 İlçe Yüzölçümü: 1.412 rakım. Bağlı Belde Belediye Sayısı: 7 Mahalle Sayısı:20 Bağlı Köy Sayısı: 77 Kaynak: Gümüşhane Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Gümüşhane Gezi Rehberi Ocak 2012
Kürtün : İl Merkezine Uzaklık: 55 km İl Merkezine Ulaşım: Karayolu İlçe Nüfus Bilgisi: 2.901 İlçe Yüzölçümü: – Km² Bağlı Belde Belediye Sayısı:2 Mahalle Sayısı:7 Bağlı Köy Sayısı: 70 Kaynak: Gümüşhane Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Gümüşhane Gezi Rehberi Ocak 2012
Şiran : İl Merkezine Uzaklık: 105 km İl Merkezine Ulaşım: Karayolu İlçe Nüfus Bilgisi: 7.511 İlçe Yüzölçümü: 992 Km² Bağlı Belde Belediye Sayısı: 2 Mahalle Sayısı:11 Bağlı Köy Sayısı: 30 Kaynak: Gümüşhane Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Gümüşhane Gezi Rehberi Ocak 2012
Köse : İl Merkezine Uzaklık: 46 km İl Merkezine Ulaşım: Karayolu İlçe Nüfus Bilgisi: 3.299 İlçe Yüzölçümü: 500 Km² Bağlı Belde Belediye Sayısı: 2 Mahalle Sayısı:7 Bağlı Köy Sayısı: 13 Kaynak: Gümüşhane Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Gümüşhane Gezi Rehberi Ocak 2012
Gümüşhane Ulaşımı
Demiryolu : Demir Yolu Ulaşımı: İl de Demiryolu bulunmamaktadır. En yakın Demiryolu: Gümüşhane – Erzincan: 148 km.
Havayolu : Hava Yolu Ulaşımı: Şehirde hava limanı ulaşımı yoktur. En yakın hava alanları: Gümüşhane -Trabzon: 100 km Gümüşhane -Erzincan: 148 km Gümüşhane -Erzurum: 210 km
Karayolu : KOMŞU İLLERE ULAŞIM OLANAKLARI: Gümüşhane – Trabzon : 100 km Gümüşhane – Giresun : 235 km Gümüşhane – Bayburt : 78 km Gümüşhane – Erzincan : 145 km Gümüşhane – İstanbul : 1.108 km Gümüşhane – Ankara : 788 km İLDEKİ OTOBÜS TERMİNALİ İLETİŞİM BİLGİLERİ: Belediye Otogarı Merkez / Gümüşhane TOFED Gümüşhane Şubesi Tlf: 0456 213 1930
Gümüşhane Yeryüzü Şekilleri ve Bilgileri
Şiran Ovası : [Ova] , 1.250 m – 1.500 m.
Zigana-Trabzon Dağları(Çakırgöl Tepesi) : [Dağ] , 2,193 – 2,500 m. Çakırgöl Tepesi: 3.063 m.
Teslim Dağı : [Dağ] , 1.800 m ile 2.700 m arası
Kelkit Ovası : [Ova] , 1.450 m – 1.750 m.
Abdal Musa Zirvesi : [Dağ] , 3,331 m
Tersun Dağı : [Dağ] , 1.800 m ile 2.700 m
Çimen Dağlar(Akdağ) : [Dağ] , 2.710 m.
Kuşakkaya ve Alemdar Tepesi : [Dağ] , 2.000 m civarında.
Harşit Çayı : [Çay] , Harşit Çayı Karadeniz’e dökülene kadar İl sınırları içerisinde 142 km mesafe katleder.
Karaca Mağarası : [Mağara] ,
Kaşkar Dağları : [Dağ] , 3.932 m.
Soğanlı Dağı : [Dağ] , 2.330 m.
Pöske Dağı : [Dağ] , 10800 m ile 2.700 m.
Gavur Dağları : [Ada] , 2.720 m – 2.970 taban yüksekliği.
Tomara Şelalesi : [Şelale] , dağın eteğinden 40 ayrı yerden çıkar. Genişliği: 15 m. Yüksekliği: 25 m.
Kostan Dağı : [Dağ] , 1.800 m – 2.700 m.
Vauk Dağı : [Dağ] , 1.800 m- ile 2.700 m.
Gümüşhane tarihçesi
Gümüşhane, Doğu Karadeniz Bölgesi’nin iç kesiminde denize 100 km mesafede yer alır. Doğusunda Bayburt, batısında Giresun, kuzeyinde Trabzon, güneyinde Erzincan illeri ile çevrilidir. İl Merkezi denizden 1.153 m yükseklikte olup, Harşit Çayı’nın iki yakasında vadi boyunca uzanan bir yerleşimdir. İlin toplam yüzölçümü 6.575 km2’dir. Merkez ilçesiyle birlikte 6 ilçesine bağlı 323 yerleşim birimi bulunmaktadır.
Doğuda, Bizer ve Muşkilerin yaşadığı Skidides ile batıda Pariyadres Dağları’na uzanan ve güneyde Satala (Sadak) Ovası ile çevrili Gümüşhane’de tam bir kavimler mozaiği oluşmuştur. Yapılan araştırmalarda elde edilen buluntular ancak M.. 3000 – 2000 arasına tarihlenen ilk Tunç Çağı’nın aydınlatılmasına yardımcı olmaktadır.
Gümüşhane bulunduğu coğrafi konum itibariyle tarihisel olaylar karşısında daima tampon bölge olarak kalmıştır. Gümüşhane yöresinin Azzi Ülkesi adıyla, güneyinden Suşehri’ne kadar uzanan topraklarına ise Hayaşa Ülkesi olarak anıldığı, Hititler zamanında zenginlik kaynağı yine gümüştür. Hititler alışverişte değer ölçüsü olarak gümüşü kullanıyorlardı.
Hitit İmparatorluğu, gerek batıdan gelen Frigllerin ve gerekse kuzey komşuları Kaşkarların saldırıları sonucu zayıflayınca, Urartular bölgeye hâkim oldular (M 860). Asurluların zayıflamasından da faydalanan Urartular, bölgedeki nüfuzlarını artırdılar. Aynı yıllarda, Ege adalarında ticaretle uğraşan Argonotlar ‘Konuk kabul etmeyen hırçın deniz’ diye tabir ettikleri Karadeniz’in madenleriyle ünlü yöresine koloniler kurdular (M 756). Böylece Gümüşhane yöresi madenleri de uygarlığa açılmıştır.Bu gelişmeyle birlikte Urartu kültürü ve maden işçiliği Argonotlar aracılığıyla Ege adalarına dek yayıldı.
M 560’lı yıllarda Medler, Gümüşhane yöresine yerleştiler. Ancak Medler yine aynı sülaleden gelen Ahamemiş Sülalesi’nden II. Kiros’in (Kurafl) başkaldırısı ile yıkılmış ve M 550’de Pers Krallığı kurulmuştur. Gümüşhane’de bu sınırlar içinde olup yılda 300 gümüş talen vergi ödemekle yükümlü tutulmuştur. Persler, Yunanlılarla yaptıkları savaşlarda yöre insanını da kullanmış, nitekim Kserkes’in M 480’de Yunanistan’a yaptığı sefere Khalip(KhalediHaldi=Gümüşhane, Trabzon ve çevresinde yaşadığı belirtilen halk) askerleri de katılmiştır. Heredot, bu seferde Khaliplerin küçük kalkanlar, kısa mızraklar ve eğri kılıçlarla donandığını yazmaktadır. Bazı kaynaklar ise bu sefere Çoruh Havzası’nda yaşayan Muşkillerin katıldığını kaydederler.
İmparator II. Artakserkses Dönemi’nde (M 400), bölgeyi güneyden kuzeye dolaşmış olan tarihçi Ksenefon ise, Pers Ordusu’nda paralı askerlik yapan Makedonyalıların Babil yöresinde Karduklar’a yenildiklerini, daha sonraki geri çekilme sırasında Gümüşhane yöresinden de geçtiklerini yazmaktadır.
M. 350’lerde zayıflamaya başlayan Pers İmparatorluğu’na, Makedonya Kralı Büyük İskender son verdi (M 334 ve 331). İskender orduları Gümüşhane yörelerine kadar uzanamadılar. Yöre bu yüzden M 4. yüzyıl başında siyasal bir boşluğun içine düştü. Büyük İskender’in hâkimlerden Flikos’un Gümüşhane’de gümüş madeni bulması üzerine buraya önem verdiği söylenir. Ege adalarından biri olan Kios Adası’nın tiranı Mitridates Ktistes, doğuda İris (Yeşilırmak) ve Lykos (Kelkit) Havzası’na dek uzanan toprakları ele geçirdi (M 301). Pontos Krallığı’nın kurucusu olan I.Mitridates, öldükten sonra yerine oğulları geçti.
Savunma üstünlüğünü korumak için yüzlerce kale yapıldı. Ordunun zor duruma düştüğü zamanlarda da bu dağlık bölgeye iyi bir saklanma yeri oluyordu. Pontos Krallığı’nın üstünlüğü Kerona Savaşı’nda sarsılınca iç çalkantılar başlamış, Lykos (Kelkit) yakınlarındaki Kabira dolaylarında Romalılarla yapılan ikinci büyük savaşta da yenilince Gümüşhane dağlarına çekilmişlerdir.Yöredeki Roma hâkimiyeti M 20 yılında başlamış ve MS 395’lere kadar devam etmiş. Kavimler göçü neticesinde Roma İmparatorluğu Doğu ve Batı Roma diye ikiye ayrılınca Gümüşhane yöresi Doğu Roma (Bizans) sınırları içinde kalmıştır.Bizans İmparatorluğu Dönemi’nde, Gümüşhane yöresi de Bizans – Hazar askeri işbirliğinde önemli rol oynamıştır. Kral Jüstinyen zamanında Keçi Kalesi (Kale Bucağı’nda) onartılmıştır.Roma ve Bizans dönemlerinde yörede kurulu kente Argyropolis adı verilmiştir. Yöredeki savaşların asıl sebepleri tarihi İpek Yolu üzerinde bulunması ve madenleri ile ün yapmış olmasıdır. 7. ve 8. yüzyıllarda bölge birkaç defa el değiştirmiştir.
Halife Hz. mer zamanında (634-644) Erzincan ve Erzurum Arapların eline geçince, Gümüşhane’ de bu egemenliği tanıdı. Halife Hz. Osman zamanından Emevi ve Abbasilere kadar olan dönem içerisinde el değiştiren yöre, Çağrı Bey’in 1016 yılında Anadolu’ya yaptığı ilk akın sırasında Türklerin yurdu olmuştur.
1071 Malazgirt Savaşı’ndan sonra yöre Selçuklu egemenliğine girmiş.Son olarak da 1467‘de Akkoyunlular yörede egemen olmuşlardır.
1461 yılında Fatih Sultan Mehmet’in Trabzon Rum İmparatorluğu’na son vermesiyle bölgede Osmanlı etkisi görülmeye başlanmıştır. Gümüşhane,Trabzon Rum İmparatorluğu’nun fethedilmesinden sonra Osmanlı hâkimiyetine girmiş ve bu hâkimiyet 1461 ‘den 1467’ye kadar sürmüştür. Bu tarihten sonra Gümüşhane Akkoyunlular’ın hâkimiyetine girmiştir. Bu hâkimiyet 1473 yılında Fatih Sultan Mehmet ile Uzun Hasan arasında vuku bulunan Otlukbeli Savaşı ile sona ermiştir.
Gümüşhane, hiç kuşkusuz tarihi süreç içerisinde günümüze dek önemini kaybetmemiş bir yerleşim yeridir. Gümüşhane adı Türkçe ‘gümüş’ ve Farsça ‘hane’ kelimelerinden oluşmaktadır. Zengin altın ve gümüş madenlerinden dolayı Gümüşhane adını almıştır. Kent’in Romalılar döneminde ki adı‘ gümüş yeri’ anlamına gelen Arjiopolis idi. Evliya Çelebi ise Kenti ‘Gümüşşehri’ olarak anmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu Dönemi’nde, Gümüşhane’de bulunan gümüş madenleri işletmeye açılmıştır. Eski Gümüşhane’de,şimdiki Süleymaniye Mahallesinde bulunan darphanelerde imparatorluk hazinesinin 1/6’sını temin eden gümüş sikke basılmıştır.1894 yılında madencilere tanınan imtiyazların kaldırılması, altın ve gümüşün daha ileriki cevherlerine teknik yetersizliklerden dolayı ulaşılamaması gibi nedenlerle birlikte maden ocakları kapanmıştır. Zaman içerisinde yerleşim eski canlılığını yitirmiş, kent 1920’lerden sonra bu günkü yerleşim alanına taşınmıştır.